نشانه های هویت جمعی در  فیلم  بدون توقف به دلیل ساختار هیجانی آن کمتر به چشم مخاطب می آید که نشان از زیرکی سازندگان آن می دهد اما باز شاهد هستیم که در نگاه مسالمت آمیز به مسلمانان نیزخود را برتر و نجات دهنده مانند بیشتر فیلم های هالیوودی که قهرمان پرور است نشان می دهند. بدون توقف (Non-Stop) فیلمی اکشن-رمز آلود، به کارگردانی جاومه کولته سِرا است . از ستارگان این فیلم می‌توان به لیام نیسون و جولیان مور اشاره کرد.

آموزش زبان قومیت‌ها، مسئله‌ای دشوار و پیچیده خوانده می شود. عده‌ای آن را موجب واگرایی یک ملت می‌دانند و بهانه‌ای برای از بین رفتن وحدت؛ و عده‌ای دیگر، با استناد به قانون اساسی، آن را حق مسلم اقلیت‌های زبانی تلقی می‌کنند. بحث در این‌ّباره در سال‌های اخیر، گاه به واکنش‌های تند از سوی دو طرف منجر شده است. محمد قجق، ترکمن است. این معلم تاریخ و مدیر عامل بنیاد مختومقلی فراقی معتقد است دولت در قبال آموزش زبان قومیت‌ها، سیاستی دوگانه و به‌اصطلاح یک‌ بام و دو هوا دارد.

منظر فرهنگی یک ناحیه است که توسط انسان ها درک می شود، منظر محل تجلی متقارن روابط متعدد موجود در یک دوره خاص بین افراد یک جامعه در یک قلمرو و تپوگرافی مشخص است که نمود آن در نتیجه فعالیت فاکتورهای طبیعی و انسانی در طول زمان و ترکیبی از هردوی آن هاست و شخصیت آن از اثر متقابل مولفه های طبیعی و انسانی ناشی می گردد. (Council of Europe , 2000)

همانند سازی 
 خود مختاري
 کلان- گروه تباری
طبقه
کشمکش و نزاع
 قومیت‌
 پاکسازی قومی 
اقلیت
ملت
ملیت
نژادپرستی
قبیله

افول، فرسودگی و اتلاف، اجزای لازم زندگی و رشد هستند. باید بیاموزیم که آنها را به اجرا بگذاریم و به شیوه ای مناسب با آنها برخورد کنیم. این یکی از پیامهای آخرین کتاب کوین لینچ با عنوان «اتلاف» است. انسان در بین همه مخلوقات زنده بزرگترین تولید کننده زائدات است، ولی  تنها طی سالهای اخیر به طور جدی فکر برخورد با مسئله و چاره‌اندیشی برای آن افتاده است. روز به روز روشنتر می شود که ضایعات چگونه احساسات، سلامتی و آسایش روزانه ما را به طور عمیق تحت تأثیر قرار داده و چگونه بقا و حیات ما را تهدید می کند.

آنچه در این سال‌ها خصوصا در نقدهای تلویزیونی همواره بر طبلش کوفته می‌شود، یافتن معانی و «مفاهیم عمیقۀ» آشکار در تحلیل فیلم‌هاست، اثری که به این مفاهیم و اشارات ظاهرا «متعالی» که به سادگی در هر فیلمفارسی‌ای میتوان یافت و مخاطب آسان‌گیرش را دچار توهم تماشای اثری «پر معنا» می‌کند، سر تسلیم فرو نیاورد به ورطۀ بی‌معنا فرو میافتد یا به اجبار در تحلیل‌های  سردستی و خام، در قالب‌های تنگ از پیش تعیین‌شده گنجانده می‌شود که اغلب به دلیل متناسب‌نبودن با اثر و یا مسلط‌نبودنِ تحلیل‌گر به ابزار بیان رسانه به چیزی جز تقلیل فیلم نمی‌انجامند.

حسین آبادی،م.، ۱۳۹۲، مصرف‌کنندگان جدید فضاهای شهری، تهران: انتشارات تیسا

این کتاب  تلاش می‌کند نشان دهد که خرید در فضاهای جدید شهری، صرفاً رفتاری اقتصادی نیست، بلکه حاصل در هم تنیدگی معانی و مقاصد متفاوتی از تفریح، منزلت اجتماعی، هویت‌سازی و... است و متأثر از عوامل گوناگون نظیر جنسیت و سن است. هم‌چنین به تغییرات بازارهای سنتی و مدرن می‌پردازد و در ارتباط با درآمد نفت، گسترش بازار‌های مدرن در ایران را توضیح می‌دهد و ویژگی‌هایی برای هر نوع بازار را مطرح می‌کند.

«کتاب اندر آداب و احوال مجموعه ای از طنزهای انتقادی و اجتماعی منوچهر صفاست که با نام مستعار غ.داوود در دهه های 1330و1340در مجلات علم و زندگی،کتاب هفته و فردوسی منتشر شده کرده است.منوچهر صفا در این کتاب در مقام یک راوی عادی و البته آگاه به جهان بیرون (بخوانیم فرهنگ دیگری)و هوشیار به جهان درون(بخوانیم فرهنگ خودی)از تناقض های فرهنگی سخن می گوید و به هجو مظاهر مدرنیستی زندگی روزمره ایرانی می پردازد.از این رو،یکی از مضامین اصلی آثار او در این کتاب نمایاندن تناقش میان سنت و مدرنیته درونی نشده و شبه مدرنیستی است که مشخصا از اواسط دهه 1330آغاز می شود.کار مولف در این اثر بازنمایی عمق ا

جان اقوام کشورمان می‌کاهد. این تعبیر، اگر اغراق هم باشد، پُر بیراه نیست. این روزها، جوانان ترکمن از تیتر یک روزنامة ورزشی دلخورند و سردار آزمون، مهاجم ترکمن تیم ملی، به آن تیتر غیرحرفه‌ای و غیرمسئولانه واکنش نشان داده است. از طرفی جوانان ترک، از طنز ناشیانة یک برنامة کودک در رسانة ملی دلخورند.

درآمد: تعریف لباس و ما به ازای بیرونی آن را همه‌مان می‌دانیم؛ اما چه چیزی را فرهنگ می‌خوانیم و این مفهوم چه متعلقاتی دارد؟ زبان، هنر، موسیقی، ادبیات، سنن، آداب و الگوهای رفتاری را جزئی از فرهنگ می‌دانند و من هر آنچه را که بر ساحت اندیشگانی آدمی در جامعه موثر است فرهنگ می‌گویم؛ لباسی که می‌پوشیم، غذایی که می‌خوریم، سخنی که به زبان می‌آوریم، نظامی که مناسبات خانوادگی‌مان را بر اساس آن شکل می‌دهیم. آنچه معنای فرهنگ را به همه‌ی این‌ها می‌دهد نقش‌آفرینی آن‌ها در ساحت تفکر و عمل آدمی است.