وقتی برای اولین‌بار به «دیدار»ِ یک شهر می‌رویم، به‌دیدارِ چه می‌رویم؟ تصور یا Imageِ² ما از یک شهرِ ناشناس چیست؟ پرسش مهم‌تر شاید این باشد که این تصور، چه‌گونه شکل می‌گیرد؟ بی‌تردید در این روزگارِ گردش‌گرانه و گردش‌گر، تصویرِ برساخته‌ی آژانس‌های گردش‌گری و کارت‌پستال‌هایی که «ابژه‌های شهری»ِ یک شهر را، پرزرق و برق و خوش آب و رنگ، به‌نمایش می‌گذارند و در چشم و ذهنِ گردش‌گران فرو می‌کنند، بخشِ مهمی از تصورِ ما را از یک شهرِ ناشناس، شکل می‌دهند. اما آیا یک شهر، همین تصویرهاست؟

 آیا فقط همین تصویرهاست؟ آیا اصلا همین تصویرهاست؟

 غذا موجب پیوند صمیمی میان تاریخ و فرهنگ مردم جامعه میزبان با گردشگران می­شود. غذا یک زبان مشترک است و مهمتر این که یک حق جهانی است. مانند هر زبان دیگری برای ارتباط، اشتراک در احساسات، عواطف و هیجان به کار گرفته می­شود. لذت غذا صرفاً به واسطه خوردن نیست بلکه به سبب اشتراک آن با دیگران نیز است (Sidali, Spiller, Schulze, 2011 ).  غذا تنها برای رفع نیازهای زیست شناختی انسان به کار نمی­رود، بلکه در رابطه با سایر نیازهای اجتماعی و روانشناختی انسان نیز است (Henderson, 2004).

یادش بخیر... دوره‌ی پیش دانشگاهی را می‌گویم! شیطنت‌های آخر کلاس، زیر سر ما شش نفر بود... من و شیرین و شکوفه، نفیسه و عذرا و شهره... شهره خجندی! آن موقع نمی‌دانستم خجند کجاست؛ در واقع حدس می‌زدم شهری از خراسان باشد. فکرش را نمی‌کردم از ما نباشد! این جا نباشد! فقط از یک چیز مطمئن بودم: باید روزی مردم این شهر را می‌دیدم! در تمام طول سال، شهره با آن طبع آرام و لبخند مهربان برایم علامت سوال بزرگی بود. آیا همه اهالی خجند این گونه‌‌اند؟ یا فقط همین یکی است؟! عجیب این که، در مسیر پیش دانشگاهی، روزی دو بار از جلوی خیابان آل خجند می‌گذشتم اما، نام خیابان هرگز برایم سوالی ایجاد نکرده بود.

بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب تهران به عنوان بزرگترین رخداد فرهنگی ایران با شعار«خواندن، گفت و گو با جهان» از 15 اردیبهشت ماه در محل مصلای تهران آغاز به کار کرد. این بزرگترین رخداد فرهنگی، هر ساله سیل مشتاقان به کتاب را از اقصی نقاط کشور روانه مصلای تهران می­کند تا به مدت ده روز در فضایی آکنده از بوی کتاب تازه ­های نشر را نظاره­ گر باشند.

یکی از موضوعاتی که هرساله در ایام تعطیلات نوروز اتفاق می افتد، حجم بالا و گسترده سفرهای نوروزی است. نورز به مثابه مهمترین و گسترده ترین ایام تعطیلی و همچنین بهترین زمان برای مسافرت، حجم بالایی از مسافرت را به همراه می آورد و عملا بخش اعظمی از سیستم های خدماتی کشور متکفل و مشغول به خدمات رسانی به این مسافران میشود. این مسافرت ها را می توان در سه دسته تقسیم بندی کرد: مسافرت به زاداگاه و شهر و دیار اجدادی، مسافرت به قصد زیارت، مسافرت به قصد ایران گردی . که گاه انواع دیگری نیز از ترکیب این سه دسته ایجاد می شود.

1- دانشگاه مودول (MODUL University Vienna) در وین اتریش برای سال 2015 بورس دکترای گردشگری با محوریت گردشگری شهری ارائه می‌دهد. پذیرفته‌شدگان لازم است در زمینه استراتژی‌های کاهش پیامدهای منفی حضور گردشگران بر محیطهای شهری متمرکز شوند. دوره این بورس 4 ساله خواهد بود. برای یافتن داده‌های بیشتر در این مورد، اینجا را کلیک کنید.

پرسه زنی :  امروزه مفهوم پرسه زن[1] که  از قرن 19 با مشاهده رفتار مردم به صورت انتقادی توسط شاعران،نویسندگان و روشنفکران در اروپا شکل می گیرد، دوباره توجهات را در فلسفه ،ادبیات و علوم اجتماعی به خود جلب کرده است .

کتاب میراث فرهنگی و گردشگری در کشورهای در حال توسعه، از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول آن به بحث در مورد بنیان های مفهومی، مباحثات و پارادایم ها در حوزه میراث و گردشگری میراث در جهان در حال توسعه می پردازد. چهار فصل اول کتاب به وسیله به وسیله دالن تیموثی و جیان نیاوپان نگاشته شده و فصل های بخش دوم توسط کارشناسان حوزه میراث که دارای تجربه تحقیقاتی فراوان درباره ی مسائل میراث در مناطق مختلف هستند به تحریر درآمده اند. این کتاب در 14 فصل و 382 صفحه گردآوری شده است.

چندسال پیش، با توری از دوستان، به روستایی ییلاقی در حوالی یزد رفته‌بودیم. در گشت‌-و-گذارمان در کوچه-پس-کوچه‌های آن روستا، به پیرمردی برخوردیم که کمرش تقریبا 90درجه خمیده بود. سرپرستِ تور، به پیرمرد سلامی کرد و احوالش را پرسید. پیرمرد، که معلوم شد به‌تازگی همسرش را از دست داده و هیچ‌کس را ندارد، پس از شرحی از احوال و گلایه‌ای از روزگار، شعری خواند با این مضمون که یارانِ موافق همه از دست شدند و... و در میانه‌ی خواندن شعر بود که بغض گلویش را چسبید و باقیِ شعر را با هق‌هقی ملایم خواند.

ارتفاع آبشار 48 متر تا نقطه ی برخورد با زمین است و 10 متر نیز از آنجا تا وصل شدن به رودخانه ی سزار می باشد  . عرض تاج آبشار 20 متر است . در روشنایی روز می توان چشمه های آب متعددی که از دل کوه می جوشند و زمزمه کنان از وسط ایستگاه قطار می گذرند و آبشار بیشه را تشکیل می دهند ، مشاهده کرد . برای دیدن آبشار باید مسافت کوتاهی را طی کرد . در کنار رودخانه نیز مکان هایی را برای نصب چادر مسافرین فراهم    نموده اند .برای  مشاهده عکس ها در زیر کلیک کنید